zaterdag 17 februari 2018

Interieur

Interieur

Hun katten nestelen zich naakt op mijn
schoot. Ik aai mezelf kalm in het ritme
van zijn tergende woordenstroom die
onophoudelijk blijft komen. 

Zij gaapt zichzelf vurig, haar haren gloeien.
Minachtend slaat zij hem gade, kijkt liever
tv. Het interieur klopt precies bij zijn zwartgallige
humor, van een afstand vlekvrij.

Er is geen hond die zijn relaas begrijpen
wil, de oren plat. Zelfs de zoon mijdt het
banale rumoer en zoekt zijn besloten kamer
in plaatsvervangende schaamte. 

Wij verlaten het huis geruisloos 
en verwaaien


Conny Lahnstein
16 februari 2017




www.connylahnstein.blogspot.nl

vrijdag 16 februari 2018

Barrière

Barrière  


De jongen met de handen voor zijn oren gilt de
leegte horendol, holle ogen draaiend om hun
as. Tot zij hem reacht aankijkt en zacht verlost.

Hij is niet romantisch. De keren dat hij van me hield
zijn op één hand te tellen. Mijn leven is niet meer
dan twee minuten liefde op het eerste gezicht.

Soms moet je het laten komen zoals het komt, de
angst kan altijd nog. We reizen door de tijd tot we
worden bevrijd van ons eigen gekozen isolement.


Conny Lahnstein
16 februari 2018


vrijdag 2 februari 2018

Onderspit

Onderspit


Uiteindelijk zal tijd de schepping
achterhalen, ons laten verdwalen in
hopen zand, waar wij doorheen
kunnen kruipen en al waar we
ons nog aan durven vastklampen. 

We proberen ons vege lijf aan de
laatste strohalm te redden, duwen
en strijken alles glad tot op de door
ons bepaalde plek. Volhardend
schikken wij alles naar ons eigen lot.

Tot het water in eeuwige vloed ons
aan de lippen stijgt, geen weerwoord
meer heeft. Wij vliezen tussen onze
tenen herinneren en gewichtloos tussen
de golven verdwijnen. Geen glimp, dan

alleen de opgestoken vinger in het niets. 


Conny Lahnstein

30 januari 2018

Figurant

Figurant

Akte I
Zij grimeert zichzelf dagelijks tot
een beter personage. Repeteert
grondig haar oneliners. Spiegelt
zichzelf tot verleiding in oogopslag
en mimiek - de anticlimax heeft
sluwe ogen - om schijnbaar naturel
haar stomme rol te kunnen spelen.

Interlude:
De buurvrouw op nummer 8
zingt ongeneerd ‘With one look’ van
Andrew Lloyd Webber onder de douche.

Akte II
Zij begeeft zich voornamelijk tussen
veilige coulissen. Nooit verschijnt zij
ten tonele zonder rekwisieten, perfect
naar de laatste trend geschikt. Het felle
daglicht – zoeklicht van oneffenheden –
zoveel mogelijk gemeden. Alleen applaus
wist al haar onzekerheden weg, voor even.

Interlude:
De buurman op nummer 4 draait
‘Spiegel im Spiegel’ van Arvo Pärt.

Epiloog:
Dit was geen klucht maar een tragedie
met in de hoofdrol een dubbelrol.

Conny Lahnstein

26 januari 2018

Meetlat

Meetlat


Steeds na het afstrepen speurt zij de
horizon af naar mannen, de woest
aantrekkelijken, houdt haar meetlat
nauwkeurig langs hun profiel.

Zij bespiedt haar afkalvend
bestaan, is voortdurend op jacht.
Geketend aan lijflijk verlangen,
getekend door begeerte.

Koortsachtig wendt zij zich tot orakels,
op zoek naar rust. Zij bieden uitkomst,
maar beletten haar niet in haar steeds
dieper gegraven valkuilen te verdwalen.


Conny Lahnstein

15 januari 2018

Dreiging

Dreiging


Eerst waren het tegels met
grijs gemarmerde vegen
totdat monden en ogen
verschenen, klaterende
watervallen, valse honden
en kwade blikken. 

Voortaan liep hij op zijn 
tenen de badkamer in
bang om te worden gegrepen
of verdrinken in de 
diepe wateren die het
op hem hadden voorzien.

Voortaan waste hij zich 
in het donkere keukentje.
Dan nog liever de schim 
van een zwarte kater voor 
het afgeplakte raam.


Conny Lahnstein

1 december 2017