Mantel der liefde

Mantel der liefde

Het zwijgt over waarheid

praat over muizenissen

de leugen ooit verweven

om eronder te bevriezen

Het beminnen eenzaam

de hunkering fluisterend

snakkend naar lucht in 

waakzame dromen

muren heimelijke toehoorders

Hoelang nog berusten

voor de grens van blijven

of uitslaan en wegwieken

Conny Lahnstein

17 november 2017

Ongrijpbaar

Ongrijpbaar

De brieven die ik je

heimelijk schreef en

postte onder

zijn open ogen

Viburnums die ik

plukte, aanschouwd

vanachter het raam,

en je telkens bracht

De naaktheid die we

tastten, het bed

verzwegen in onderhuids

en tomeloos verlangen

De tevergeefse pogingen

te vluchten, woorden

echoënd, handen

grijpend in het

luchtledige

moesten en zouden

tot ik ging

voorgoed

Conny Lahnstein

15 november 2017

Parelmoer

Parelmoer

Verbogen licht in

glas op voet, de vale

bloem en bessen verdord.

Een glimp van het statige Slot,

een verweerde bank berust.

Ik tel de nagels van mijn

oma, gevijld en zorgvuldig

gelakt. Goedmoedig

schenkt zij mij het flesje.

De smeulende sigaret

kringelt haar geringde

vinger. De man ontbreekt.

De roze gevoerde schelp

vraagt om tast, om het oor.

Ik sluit mijn beschaduwde

ogen, de zee veraf zwijgt.

Conny Lahnstein

Posthoorn, Schagen

8 november 2017

Op weg

Op weg

Hij geeft cijfers aan

de dagen, verkent

converserend de stad

leent gouden boekjes

uit aan iedereen die

hij ontmoet

laat zich vouwen

tot een krant, raakt

zoek in elke illustratie

en bijschrift,

maar leest en leert

van spraakzaam

bezoek tot hij weet

wie hij worden wil.

Conny Lahnstein

Gevonden woorden uit de OBA krant

12 november 2017

Rode draad

Rode draad

We verdwalen mateloos

zwalken op kousenvoeten

over doorgestikte straten

betreden tuinen voor

geblindeerde ramen

plukken bloemen

gewetenloos. Ze worden

niet gemist.  De trein het

spoor bijster raakt nooit

uitgecheckt.

De overbodige regels

krassen we weg,

gniffelen om wat

overblijft

Onze vingers, zoekend

naar altijd weer.

Conny Lahnstein

Posthoorn Schagen

8 november 2017

Staccato

Staccato

je streling voelde ik

je zwijgen en wrok

voelde ik, je troostende

arm, je zelfmedelijden

en tekort voelde ik

je trots en toewijding,

je wanhoop, roep om

erkenning, je zwelgende

verdriet, je humor en

genieten voelde ik

je lef en onbedwingbare

agressie, je begeerte en

afschuw, je vreugde,

verslagenheid, groot en

kleinheid

ik voelde je

Conny Lahnstein

15 november 2017