zaterdag 26 mei 2018

Onvoorzien

Onvoorzien


Haar lievelingsgetal is 12, net niet geboren 
voor het ongeluk. Stapt over alles wat los 
zit, vermijdt onheilspellende gedachten.

Nog net op tijd wist ze te ontkomen, of hij had
haar geraakt, streek naast haar neer op het bankje. 
Hij kwam van ver om voorlopig te blijven.

De kat loert de ongenode gast onzichtbaar
nader. Zij strijkt hem moederlijk door de vacht.
Zijn klauwen konden de dood niet beletten.

hij weet dat ze hem nooit verwijt.


Conny Lahnstein
26 mei 2018

Zoektocht

Zoektocht

We dwalen
verdwalen
balen en malen
dat we het
nooit halen

het nooit halen
omdat we steeds
op jacht zijn
in alle talen
en falen

omdat we denken
te vinden
wat ons werkelijk
gelukkig maakt
maar steeds

voor even.

Conny Lahnstein
29 april 2018

Foto-album

Foto-album
Voor mam

Ik schater mijn peuterlach, verstopt
in het kastje, maar je handen vinden
me. Je klikt, vereeuwigt me in zwart-wit.

De schaar was bot, dat zie je. Mijn pony
scheef, de lagen ongelijk, de kapper
uitgespaard want het vierde zusje op komst.

De pennen tikken de toeren, jij telt hardop,
de zoveelste trui in pauwensteek of ribbel.
Ik lig op je schoot en neurie tegendraads mee.

Onder elke tafel voel ik mij op mijn gemak 
zolang je benen op zichtbare afstand, ik kippenvel
krijg terwijl je stofzuigt onder mijn voeten.

Ik zag je sokken stoppen, knopen aannaaien,
elastieken om staarten draaien, dansen op 
Glenn Miller, neuzen snuiten, snoeten wassen,

tranen drogen na het vallen en opstaan,
van ons allemaal en soms, heel even,
die van jou. 

Conny Lahnstein
2 mei 2018 

woensdag 23 mei 2018

Aftocht

Aftocht

Terwijl hij hun zoveelste kansberekening
maakt schiet zij wortel. De kauwen zijn
de katten voor, plukt de ongeoefenden
regelrecht uit de lucht. Zij kent de wetten,
roept hem toe dat een volière plaatsen 
geen optie is.

Er is onweer op komst, zegt hij, maar zij 
hoort het niet. Stoft en sopt vol overgave 
de wc en vloeren. Voor de vakantie, want dan 
is het huis schoon, mocht hen iets overkomen. 
Er is onweer op komst, zegt hij, ik zie het aan 
de lucht, aan de mieren. 

Zij plaatst de laatste lokdoos, de bloeiende 
Afrikanen als wachters ernaast. Een alarmerende 
merel tikt het verlaten nest, daarna stilte. Tot de 
eerste roffel op 8 tellen afstand, dan de regen. 
En hij zijn moddervoeten afdrukt op het nog natte 
laminaat. 

De vakantie kan beginnen 
nadat het weer is opgeklaard. 

Conny Lahnstein
23-5-2018













Ctrl-Alt-delete

Ctrl-Alt-delete

Als ik de dingen kon knippen en plakken, 
dus verplaatsen van de ene naar de 
andere plek. Mijn gebreken kon 
overschrijven met jouw talenten, jouw 
mooie lijnen. Of ze per ongeluk deleten.

Mijn chaotische brein kon comprimeren, 
en onderwijl de banner van ‘tijdelijk niet
bereikbaar’ in kon stellen. De klok terug
zetten naar dat moment voordat ik die 
stomme fout beging. 

Als ik dat zou kunnen installeren, mezelf 
uploaden tot een nieuwe werkelijkheid. 
Zou de Cloud mijn perfecte jpeg viraal 
verspreiden om jou te bereiken, of

zou ik mijn persoonlijke Account 
opheffen?

Conny Lahnstein
23-5-2018


Gezellig

Gezellig

Die hond gaat hij ooit nog eens
afschieten, hij slaat aan op alles
wat beweegt. Zij vindt het eng, en 
veegt de vloer, vloekt als haar moeders 
vaas zaliger aan diggelen valt. 

Ze zingen hun gewoonlijke melodie en
vliegen af en aan om hun kroost te
voeren. Slaan alarm bij elk onheil. Als
je goed luistert hoor je ze piepen. De
kat vangt onzichtbare vliegen. 

Hij neemt nog maar een slok, verdiept
in het schrijven negeert hij nu het 
onafgebroken gebrek aan aandacht 
wat over het stenen plein echoot.
Zij praat met de logerende Gerbera.

De buren komen binnenkort terug 
van vakantie. 

Conny Lahnstein

23-5-2018

donderdag 10 mei 2018

Spontaan - Poëzie in de Branding, thema: Post uit zee.

Spontaan

Die walvis, dood op het
stille strand, de bek wijd
open. Hij bracht zomaar
mijn plastic flesje terug.
Heel aardig, maar
ook die miljoenen
anderen.

Conny Lahnstein
27 februari 2018



Poezie in de Branding, thema: Post uit zee.

Sluimer

Sluimer

Voor mijn liefste


Hij verschuift tijd van de ene naar 
de andere voet, begeeft zich op 
de snijlijn van het vergeten. Een 
zuchtje wind is al voldoende om 
hem van de wijs te brengen, te 
stagneren. Voor even maar, want 
het tikt altijd naar later. 

De toetsen kleuren woorden, zijn 
brein rakelt fenomenale zinnen. 
Verblijft tussen werelden waarvan 
wij niet weten, zijn ogen naar 
binnen. Hij raakt aan eeuwige 
zinnen, bestiert de uren en ment 
ze tot poëtische klanken. 

De frisse ochtend klimt vroeg door
het geopende raam. Vogelzang 
benadrukt de zweem van het 
blauwe gordijn, bedekt jouw 
slapende wangen. Je onrustige 
nacht ingelost voor kinderlijk 
slapen. Ontvankelijk voor dromen.

Hij liet het beschreven blad,
wetend dat ik haar 
zou vinden. 

Conny Lahnstein
10 mei 2018

woensdag 9 mei 2018

Zonnebril - Poeziefestval HDL 2018

Zonnebril

Mijn hoofd liep over vannacht, rakelde
onophoudelijk vreemde woorden
op. Door de zon van gisteren, zeg je. 

Zal zij daar ook last van hebben, 
die vrouw op het perron met 
haar geblindeerde ogen? 

Elke ochtend vroeg passeer ik 
haar, houdt snerpende herrie stil
aan onze voeten, sissen deuren.

Hoofden schrikken op bij het
uitvallen van kunstlicht, mompelen
wat in donkere taal. 

Uiteindelijk wachten zij in rijen
een uitweg. Druppelen als zwarte
rivieren naar zee zodra het sein
wordt vrijgegeven. 

Conny Lahnstein
10-1-2017

Haarlemse Dichtlijn, thema: De zon van gisteren.