vrijdag 29 juli 2016

In Wording

In wording

Ik struikel de zinnen, buitel
de letters op een rijtje. Verban
de ongehoorden, ongeduldig
de verlate. 

Het wil niet worden tot volkoming, 
verwar de ongrijpbare
gedachten, versimpel noodlottig
en verkreukel. 

Een nieuwe poging.

Conny Lahnstein

29 juli 2016

donderdag 14 juli 2016

Ochtendgloren

Ochtendgloren

De dag waarop hij die zwarte jas
aantrok, wist hij het. Er werd iets van
hem verlangd, er moest iets gebeuren.
Hij opende de deur, keek naar links en
naar rechts, sloot het hek achter zich,
stak over zonder omkijken en liep zijn
schaduw achterna.

De buren kwamen naar buiten en
zagen hem gaan, zwaaiden voorzichtig.
Vroegen zich nog even af, waar hij
naartoe zou gaan. Maar de tuinen
moesten geveegd en de heggen
gesnoeid. De gedachten verzonken
in dagelijkse beslommeringen.

Hij liep tot aan de bosrand, door tot
aan het duin, at dauwbraam en stak wat
veren op zijn hoed. Zijn voeten brachten
hem tot aan de zee. Het zuigend zand
omsloot zijn enkels als genageld. Daar tuurde
hij tot aan zijn leegste leegte, voorbij de
ondergaande zon en de purperen nacht.

Het ochtendgloren verwaaide zijn jas,
verkoos de open zee. Hij twijfelde hem
achterna. Maar, de steltlopertjes en sternen,
de krabben, schelpen en kruken op de pier.
Het wier en het wuivende helm gebaarden
hem tomeloze schoonheid. Terug liep hij,
keek nog een keer achterom, en wierp
zijn schaduw vooruit, maar wist nu zeker

door het licht van de zon.

Conny Lahnstein
14 juli 2016

gedicht ter bemoediging voor P.F.

woensdag 13 juli 2016

Verzilt verpozen

Verzilt verpozen

We eigenen onze weg.
Bochtig repeteren we
de namen van inheemsen,
zeldzaam. Weidsheid
wijzend, tot aan grazige
luwte. Wil traag en
ondoorgrondelijk.

De handen open tot
verstuiving, want alles
verandert, niets beklijft
tot geluk.

De onbekenden kleuren,
ontvankelijk voor wat zingt,
rust of beschut wil. Of tot
zoet verleiden.

Alles bot uit, ontspruit,
Maar het oog wil haar
ampel herkennen. Zij vraagt
geen onderscheid, berust
in haar lot.

Zij verdort desnoods.

Conny Lahnstein

12 juli 2016 - BE30

vrijdag 8 juli 2016

Soelaas

SOELAAS

De ochtend wenste zich een rozenboog,
zo hoog als Ra kon reiken, om de
ooit zo tierende roos – ‘wit’ zei Anna –
weer ruim baan te verstrekken.

Vaart bracht mij ter plekke, aleer ik de 
slapende man op een roze briefje verzocht 
alarm te slaan, mits ik voor altijd zou
verdwijnen. Ik was gewaarschuwd.

Het was niet die ik verwachtte, maar
een meisje op blote voeten. Zij schroomde
de deur open, niet op kier, maar net genoeg
om mij in haar mediterrane geuren te verhullen.

In haar zweem liet de weg terug zich
dromen. Behaagde onderwijl het vooruitzicht
van witte pracht, weldra sierlijk verweven.
Die gedachte bracht mij thuis.

De kat krulde mij tegemoet, liet zich
gulzig kroelen. Het alarm werd geslagen,
dat wel, maar niet om mij, want de man lag 
nog te slapen. Het was de merel op haar hoede

en de boog voortaan haar baken.

Conny Lahnstein

8 juli 2016

dinsdag 5 juli 2016

Biedt zich aan

Biedt zich aan

 

Hij is niet knap van
uiterlijk, maar reuzen

handig en rasoptimist.

Hij bakt er niets van in

de keuken, maar in
het proeven van toetjes
is hij - niet alleen naar

eigen zeggen, echt waar - 

de beste.

Een fijnproever van
de nadis, vooral die
met aardbeien, het liefst
met kroontje, want
die kleuren flatteren
hem zo mooi. En voor
ranzige tot boter geklopte
slagroom smelt hij zelfs
helemaal weg.

Heb je iets te proeven
en deren vlekken je
niet? Hij is dag en nacht
beschikbaar, want
vol is hij nooit, zijn
maag een vergiet.

Conny Lahnstein
1-7-2016


Foto: Jos van Hest, verzamelaar van Koppen van Amsterdam

Ontvankelijk


Ontvankelijk
Voor E.

Zo zonder hoed heeft
hij iets breekbaars, blaakt
hij van bijzonderheid, maar
willen zijn oren niet horen,
wil liever gewoon

Hij verwondert, vertedert
tot pure schoonheid, hinkelt
zijn pasjes in weelderige
onvolkomenheid en vloeiend
woordenspel

Zijn stuntelige armen
omvatten de wereld zo
ver hij kan kijken, bereiken.
Hij ontwapent, verstrooit zijn
stralende lach en bloost
een roos

Conny Lahnstein
1 juli 2016


Foto: Jos van Hest, verzamelaar van Koppen van Amsterdam