Duister
De
nacht verliest zich in verscholen
daden,
vreest het daglicht. Het
hart
op hol voor het verborgene, de
handen
tot vuisten diep in de zakken.
Geritsel
in de struiken doet wijken,
de
adem ingehouden voor het
ongewisse,
de ingebeelde onzichtbaar
op
de loer, het haast, vermurwt mij.
volgt
de echo van mijn hakken. Verblind
als
aangeschoten wild ontvlucht ik
mijn
angst, vind ik licht en schrik
van
mijn eigen bevroren schaduw.
Conny
Lahnstein
31
augustus 2017
muziek: ‘
Oriens’ door Cellomusik II – Aino Myrstener Cello
Geen opmerkingen:
Een reactie posten