Dat is het dus!
Over het niets gesproken,
oneindige leegte, verzuimd
te voeden of te doorbreken,
waar heb je het in
Godsnaam over?
Over liefdeloze lust tot
wanhoop gezonken totdat
de kruik niet verder zinkt,
barst tot bodemloos gruis,
Een pot nat.
Of toch het nietszeggende
mes neer te leggen bij het
onschuldig kind? Barbaars,
ontken het niet. Wij zijn
aldus legio.
Geluk tiert bij ongeluk,
incasseert elke slag en
stoot. Vergeeft me bloot
zonder naaktheid, wijds.
Ik omarm je schaduw telkens
weer. Verteer je vermoeide blik.
Ken jij jezelf beter dan ik?
We doen het ermee, omdat
De merel weet het vast
beter.
Conny Lahnstein
27-10-15
Geen opmerkingen:
Een reactie posten