Voor J.T. (90 jaar) (6-4-2016)

Voor J.T. (90 jaar)

Je houdt van bloemen zeg je.

Je plukte ze vaak uit je tuin,

maakte ze op, weelderig en

aanwezig. Maar de tuin is

niet meer van jou, terwijl

je weet dat je Forsythia

bloeit.

Je houdt van kleur, zeg je,

van grapjes in keramiek,

van je eigenwijze muurtje,

dat menig passant verraste.

Maar het muurtje is niet

meer van jou, je beelden staan

opgeslagen, zonlicht ontberend,

geen verbazing meer of lach.

Je hield van je man, zeg je,

van zijn drive en tomeloze

liefde. Het huis dat jullie

zolang deelden, het buiten-

huis en de walnotenplantage.

Maar niets van dit alles is

nog jouw deel. Alleen nog

de herinneringen.

Zo te leven hoeft niet meer,

zeg je. Ik zie tranen van

onrecht en leegte. Je hebt ze

zolang verdrongen, laat ze

vloeien. Misschien omdat ik

zeg dat het goed is en dat het

mag, maar eigenlijk omdat

het niet anders kan.

Je pakt je map, toont me je

verzameling mooie dingen.

Dit zijn mijn wensen, zeg je,

en je bladert de tijd vooruit,

je sterfelijkheid negerend.

Ik ben blij dat je er voor me

bent, echt blij, zeg je. En je

wrijft over mijn wang, als

was ik je kind.

Conny Lahnstein

6 april 2016