Tegenlicht
In het ochtendschemer
zwicht ik voor jouw
verstilde vaart,
beweging bedaart tot
verstomd rumoer
Wimpels fladderen als
ongeduldige vogels
het verwachtingsvolle
tijdloze kind
als menselijke schommels
zwierenzwaaiend de vrolijke
kleurrijke wereld
alsof maar voor even
Conny Lahnstein
3 mei 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten