Lauweren
Voor mijn ouders
Ik heb ze nog die 2, die in
twee-eenheid op het hoge
balkon verpozen tot
verwaaide
zilverwitten, op steenworp
afstand van de zee, waar ze
nooit komen.
Zelfs de Lange Jaap berust
aan de kust, wetende dat
zijn rol is verworden tot
vastgeroest schouwspel voor
een ampel heikel ogenblik.
Zij pruttelt nog net even
vaker en hij knarst zijn brede
gebit, terwijl ze duimendraaiend
de halzen strekken voor de
veel te grote tv. Alweer een dag
voorbij, geen klus hoefde meer
geklaard.
Het breiwerk is allang ter
ziele, de postzegels een te
dure sleur. Behalve dan die
van de vlinders, zij
fladderen
in verzamelingen per post en
houdt hem van de straat. Zij
puzzelt tot de tijd vergaat.
Conny Lahnstein
23 augustus 2016
Pontveer Akersloot
