vrijdag 14 oktober 2016

Gebroken vingers

Gebroken vingers
Voor mijn lief.

Dozen gevuld met herinneringen
in duizenden woorden inkt, foto’s
vergeeld en krom getrokken tot
vergeten wezens, wezenloos tussen
doosjes in doosjes vol kleinoden,
verheven tot tijdloze schatten.

Daarin de vogels, verteerd en verweerd,
de oude speelgoed viool in navenant
geravelde kist. Ik wist de rituelen
handen, maar onbeschermd, kaal
en kwetsbaar broos. De haast liet
mij begaan, de doos gesloten tot

aan het andere huis, op die andere
plek. Ondanks, de vingers gebroken,
het wit van aarde verbrokkeld. Van
hun voetstuk ontbonden, de palm
verminkt. Ik heb ze teder verbonden,
in zwart gedoopt tot nieuw leven

door jouw gewekte ogen.

Conny Lahnstein

14 oktober 2016

woensdag 5 oktober 2016

Zuiver

Zuiver

Dit is zo’n dag dat de wolken zich
beraden, de ragfijne draden van
ontkenning ontrafelen. De zweem
van berouw uit mijn kleren zwaait en
verwaait tot onvolkomen kluwens

in toetsen gouden zonlicht, tot hoogte
geblazen, het roestig blad verknispert
tot een generfd skelet. Ik weet mijn
littekens te vinden, sus ze tot berusting.
Kus elke morgenstond tot leven

en vergeef mezelf.

Conny Lahnstein

2 oktober 2016

dinsdag 4 oktober 2016

Blik

Blik
Voor P.

Mocht je ooit de puntjes op de i kunnen zetten, voorbij je
naïviteit, jezelf willen verifiëren, je toegeëigende gebrek aan
verfraaiing laten vervloeien in reëel beeld. Of tot in de
poriën vergroeien tot een geïdentificeerde ruïne.

Mocht je boven het broeierige uit willen groeien, boven die
grijs geïllustreerde samenvloeiing van buiige regendagen. Het
geïndoctrineerde zwart uit je haren zwaaien en het lef hebben
om van dood riekend vlak naar hellend reliëf te springen.

Bibber dan niet, weet je geïnfiltreerde vacuüm, verhef je
geïsoleerde schoonheid tot ontplooiing, durf de omgekeerde
draaiing en ga je toegeëigende slang te lijf. Aanschouw je
naakte waarheid, je poëtische weerpiegeling, ontvankelijk.


Conny Lahnstein
4 oktober 2016