donderdag 7 april 2022

Speelbal

Speelbal



Het rinkelt en tinkelt in de verte, zij ontwaakt en 

spitst de oren, rilt, doet haren rijzen en haar hart 

koortsachtig vooruit hollen, tot ze ontwaart wat haar 

zo abrupt heeft gewekt, een slag doet haar tollen.


Ze zitten er al weken, ineengedoken op diezelfde verkozen 

plek, terwijl het aaneengeregen regent, hun veren bijkans 

verflensen. Er valt niets te verwensen. Zij zullen de eeuwenoude 

elementen trotseren om voort te leven in een volgend geslacht.


Ze speelt met hun leven, graait en zwiept ze hoog op, vangt

ze weer. Noem het oer of intuïtie, moordzucht. Ze is zich er 

niet van bewust. Tot ik de deur dreunend open gooi, zij vluchten, 

met dikke staart, gehavend pak. Ik raap haar op, streel haar,


haar nek en ik 

gebroken



Conny Lahnstein

7 april 2021


Zwavelstokjes II

 Zwavelstokjes II


Het zijn de valse honden onder ons die ondanks

oorverdovend verzet, de eigen grijze colonne weten 

te indoctrineren met dreigende taal vol loze leuzen,


hun gewaande logica en macht omzetten in slinkse

strategieën om zo hun levende marionetten te misleiden 

en vrijwillig het oorlogspad betreden, niet om de vrede,


maar om het dienen, hen te dienen, om te overwinnen, te

zegevieren op wie of wat dan ook, alles plat te branden om

nooit meer te blussen, er geen tijd is om leed te sussen en


ogen te sluiten van de ontelbare doden in de straten, van 

onschuldige kinderen, gewone mannen en vrouwen zoals 

jij en ik, die tevergeefs hun hand uitstaken, maar hulp uitbleef, 


omdat het spel moet worden gespeeld, 

desnoods tot voorbij het laatste licht.



Conny Lahnstein

6 april 2022



zaterdag 2 april 2022

Spiegel

 Spiegel


Om steeds weer in herhaling te vervallen,

steeds weer dezelfde weg te moeten nemen.

Het spiegelgladde water opnieuw te doorwaden 

als was er nooit iets gebeurd, blindelings.


De terugblik overbodig. Verlies went nooit.

Het nestelt zich in al mijn poriën zonder mij

te verlaten. Ik praat tegen je, stel de vragen. 

Je antwoorden hoor ik zonder stem. Ik knik.


Je hebt gelijk, altijd gelijk, omdat je niet meer

bent. De fles is gesloten, je geest op sterk

water gezet. En ik geloof je, hoor mezelf, lees

mijn gedachten, want je bent er nog. Nog wel.


Zolang ik je besta.




Conny Lahnstein

Zaterdag 2 april 2022