Aftellen

Aftellen

We vieren de eerste dag een tweede

kans, de allereerste kwam te vervallen. 

Ze hangen jassen aan stoelen, hoeden

worden afgezet. Straks gaan we drinken

tot het aftellen kan beginnen. 

De glazen blijven gevuld, de tongen worden

losser, de magen voller. Zeker nu de tijd dringt. 

Op de maat van zwoele klanken worden geheimen 

toevertrouwd aan het zachte licht, 

terwijl zijn hand beweegt als een 

kwettterende eend, heeft zij de punt 

achter haar laatste zin nog niet kunnen

vinden. De avond nadert zijn einde en

terwijl de kat zich gapend uitstrekt,

wordt het nieuwe jaar 

nogmaals ingeluid. 

Conny Lahnstein

2 januari 2022

Voor M&A

Ochtendgloren (herziene versie)

Ochtendgloren

Die dag waarop hij zijn zwartste jas aantrok,

sloot hij zijn deur achter zich en liep zijn 

schaduw achterna naar het duin tot aan 

de onstuimige zee. 

Daar tuurde hij naar zijn leegste leegte, voorbij 

de ondergaande zon en de purperen nacht. 

Het zuigend zand omsloot zijn enkels als 

genageld tot aan

het ochtendgloren waarop zijn verwaaide jas de open

zee verkoos. Hij twijfelde hem achterna, tot dribbelende 

steltlopertjes, dansende wieren en wuivend helm hem 

tomeloze schoonheid gebaarden, 

hij terugliep, zijn schaduw vooruit, 

maar nu zeker wist door 

het licht van de zon.

Conny Lahnstein

14 juli 2016

gedicht ter bemoediging voor P.F.

4-12-2022 nieuwe herziene versie

Vraag

Vraag

Je zou je kunnen afvragen of het waar is wat

ze vertelt, dat ze dat bijzondere cadeau uit

een toverbal fantaseerde om de schaamte te

verdoezelen, haar afkomst armoe troef was. 

Je zou je kunnen afvragen of het waar is dat ze

de trap eigenhandig voor de ramen schoof om 

ze te lappen, nog net geen kleuter, omdat ze moest,

elk ouderlijk verzoek een eis, liefdeloos en kil.

Je zou je kunnen afvragen of het waar is 

dat haar moeder niet haar moeder was,

dat ze na haar geboorte verwisseld werd, 

of dat men haar weggaf, haar lieten gaan. 

En dat ze daarom schreeuwt en schopt vanuit 

haar verlamde bestaan, omdat ze nooit om die

honderden omstellende moeder-figuren  heeft

gevraagd, het verdomme haar eigen leven is.

Je zou je kunnen afvragen wat waar is, 

niet voor jou, 

maar voor haar.

Conny Lahnstein

3 december 2022