Voortvluchtig
Is dit
wat je zoekt, vroeg ik, terwijl ze
naar
het werk keek waar ik die nacht
nog
naarstig de laatste hand aan
had
gelegd en nu hing in een galerij
van
schijnbaar gelaten afwachten.
Het
was het helemaal, gebaarde ze
onrustig,
de draden die het wezen
verbonden,
de sprong was precies
die
ene sprong die zij ooit zelf had
willen
maken, maar nooit gedurfd,
misschien
ooit.
Het is
mooi, herken me, het zou haar
leven
verrijken, het stukje geluk brengen
dat
net ontbrak. Ze bleef lang staren,
haar
tranen stroomden zag ik, liep ervan
weg en
keerde terug, kon het niet laten.
Los
van de kleur is het geweldig,
verzuchtte
ze uiteindelijk, maar het
past
niet bij de rest, het zou misstaan,
de
vibe verstoren. Dat oranje net
teveel,
en het groen is anders groen.
Recht
ging ze, maar de handen diep
in de
zakken. Op de drempel bleef ze
staan,
draaide nog een keer vluchtig
het
hoofd in de richting van mijn
'Perfect Imperfection' en vertrok.
Ik
rilde
Conny
Lahnstein
5
november 2016
