zondag 18 juni 2017

Fata Morgana

Fata Morgana

Wat mijn bedoeling was
toen ik naar hem omkeek
in mijn blauwe minijurk.
Hoe bedoel je? vroeg ik,
ik stond daar, keek maar wat,
zonder voorbedachte rade.

Na zijn derde witte wijn vertelt
hij droog dat ik zijn natte droom
werd en nodigt me vervolgens
uit alle standen uit te proberen,
eens per maand om maar geen
argwaan te wekken.

Ik voel me vereerd, antwoord ik
gekscherend, en nadat mijn lief
is aangeschoven maak ik hem
deelgenoot van de fantasietjes
van onze genereuze tafelgenoot.

Hij verzit

We schenken hem een vierde
glas in, proosten op de
onnozelen onder ons,
en vertrekken.

Conny Lahnstein
18 juni 2017

woensdag 7 juni 2017

Zappen

Zappen


Het zijn je handen die zacht mijn haren strelen, je lieve
klanken die mij troosten. Niet de trieste ogen van een
eenzame man die geen hulp kan velen, de angst verlaten te
worden, mensen zoekend naar leven tussen de puinhopen.

Het zijn je armen die me koesteren en de bloemen
die je voor me plukt. Niet de wezenloze vrouw met
de pop op haar schoot, het kale kind gekooid in een
ziekenhuisbed, de beer als compromis voor het gemis.

Niet de geblakerde wolken boven oorlogen, het vuil,
de verweerde koppen, een failliet gezin verbannen naar
de straat, de onmacht, de liefste te verliezen, tot onze
ziende ogen het licht niet meer kunnen verdragen

terwijl we schichtig turen naar ons evenbeeld.


Conny Lahnstein

27 februari 2017

Traject

Traject

Ontwakend uit een droom van maagdengordels,
maliënkolders en wapengekletter, buitel ik de trein in
naast muziek uit oordoppen, meng mij in gesprekken met
onbekenden, houd schalks dehaltes die komen in het oog.

Het nieuwe tijdperk blijkt allang geleden aangevangen,
gezien het gerenoveerde perron vol alwetenden van de
gewoonste zaak. Ik volg hen argwanend maar gedwee,
houd mij staande tot aan de laatste halte.

De maalstroom in langs vrouwen met de broek aan,
grijze maatpakken en innovatieve digitale optimalisatie,

Conny Lahnstein

4 april 2017

Dialoog

Dialoog

Hij is als geheel wel mooi,
maar die gapende blanke wond
zou je moeten veranderen,
in niet veel zinnen of woorden.

Mag ik het zeggen dan?
Iets met of juist zonder. Ik
durf niets meer te zeggen
want je schrijft het op.

Misschien moet ik wel gaan,
want morgen
ben ik net zo moe.

Ga je wel of ga je niet?
Op zich vind ik het zonde
dat ik niet ga, maar aan
mijn lichaam voel ik het.

Het zijn zo van die overwegingen.
Hij neemt een bakje yoghurt
en gaat niet.

Echt niet.

Conny Lahnstein

7 juni 2017

Gezwicht

Gezwicht

Als hij omhoog kon lopen had
hij zeker 8 grote stappen moeten
nemen. Zo hoog keek hij omhoog
tot aan de top waar de Merel
hem onschendbaar dacht.

Nu hij daar ligt, ik je gapende
blanke wond betast, de gebroken
eierschalen opraap, zou ik over
je heen kunnen stappen met
groot gemak, maar besluit

ik herinner je zoals
je eens was.

Conny Lahnstein

7 juni 2017