Fata Morgana
Wat mijn bedoeling was
toen ik naar hem omkeek
in mijn blauwe minijurk.
Hoe bedoel je? vroeg ik,
ik stond daar, keek maar wat,
zonder voorbedachte rade.
Na zijn derde witte wijn vertelt
hij droog dat ik zijn natte droom
werd en nodigt me vervolgens
uit alle standen uit te proberen,
eens per maand om maar geen
argwaan te wekken.
Ik voel me vereerd, antwoord ik
gekscherend, en nadat mijn lief
is aangeschoven maak ik hem
deelgenoot van de fantasietjes
van onze genereuze tafelgenoot.
Hij verzit
We schenken hem een vierde
glas in, proosten op de
onnozelen onder ons,
en vertrekken.
Conny Lahnstein
18 juni 2017
Biografie Conny Lahnstein, dichter uit Egmond aan den Hoef, heeft oren op steeltjes en laat zich graag onbevangen inspireren door wat zij hoort en ziet. Menselijke gevoelens en het bijzondere van alledaagse dingen vertolkt ze naar lyrische bewoordingen, beelden of melodieën.
zondag 18 juni 2017
woensdag 7 juni 2017
Zappen
Zappen
Het zijn je handen
die zacht mijn haren strelen, je lieve
klanken die mij
troosten. Niet de trieste ogen van een
eenzame man die geen hulp
kan velen, de angst verlaten te
worden, mensen zoekend
naar leven tussen de puinhopen.
Het zijn je armen die
me koesteren en de bloemen
die je voor me plukt.
Niet de wezenloze vrouw met
de pop op haar
schoot, het kale kind gekooid in een
ziekenhuisbed, de
beer als compromis voor het gemis.
Niet de geblakerde wolken
boven oorlogen, het vuil,
de verweerde koppen,
een failliet gezin verbannen naar
de straat, de
onmacht, de liefste te verliezen, tot onze
ziende ogen het licht
niet meer kunnen verdragen
terwijl we schichtig turen
naar ons evenbeeld.
Conny Lahnstein
27 februari 2017
Traject
Traject
Ontwakend
uit een droom van maagdengordels,
maliënkolders
en wapengekletter, buitel ik de trein in
naast
muziek uit oordoppen, meng mij in gesprekken met
onbekenden,
houd schalks dehaltes die komen in het oog.
Het
nieuwe tijdperk blijkt allang geleden aangevangen,
gezien
het gerenoveerde perron vol alwetenden van de
gewoonste
zaak. Ik volg hen argwanend maar gedwee,
houd
mij staande tot aan de laatste halte.
De
maalstroom in langs vrouwen met de broek aan,
grijze
maatpakken en innovatieve digitale optimalisatie,
Conny
Lahnstein
4
april 2017
Dialoog
Dialoog
Hij is als geheel wel mooi,
maar die gapende blanke wond
zou je moeten veranderen,
in niet veel zinnen of woorden.
Mag ik het zeggen dan?
Iets met of juist zonder. Ik
durf niets meer te zeggen
want je schrijft het op.
Misschien moet ik wel gaan,
want morgen
ben ik net zo moe.
Ga je wel of ga je niet?
Op zich vind ik het zonde
dat ik niet ga, maar aan
mijn lichaam voel ik het.
Het zijn zo van die overwegingen.
Hij neemt een bakje yoghurt
en gaat niet.
Echt niet.
Conny Lahnstein
7 juni 2017
Gezwicht
Gezwicht
Als hij omhoog kon lopen had
hij zeker 8 grote stappen moeten
nemen. Zo hoog keek hij omhoog
tot aan de top waar de Merel
hem onschendbaar dacht.
Nu hij daar ligt, ik je gapende
blanke wond betast, de gebroken
eierschalen opraap, zou ik over
je heen kunnen stappen met
groot gemak, maar besluit
ik herinner je zoals
je eens was.
Conny Lahnstein
7 juni 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)