Kunstenaar
Jij wordt ook beroemd zegt hij, ooit,
of misschien na je dood. Dan komen
drommen mensen naar je huis en vormen
een bedevaart, leggen bloemen voor je deur,
vergapen zich aan alles wat niemand zag.
Dan worden er in jouw naam
nieuwe kunstwerken gemaakt,
net zoals bij de Beatles, van de
flarden papier die nu nog in
dichte dozen liggen te wachten
op hun eeuwige herbestemming,
die je ooit zelf, maar
uit chronisch tijdgebrek,
had willen delen.
Conny Lahnstein
4 november 2023
Zelfportret
Zal ik
je ontwaken zijn
op een vroege lentemorgen
en mijn geur verstrooien
van viooltjes en krokussen
bezingend als een merel
die je doen uitstrekken naar het
diffuse licht dat ik schijn
door je venster
zal ik
de vlammen zijn
in je glanzende haren,
je doen smelten en vertederen
de eerste zonnestraal zijn
op je gezicht
bij het zien van
mijn schoonheid
Conny Lahnstein
4 maart 2023
Thema World Poetry Day 'Ik ben alles'
Dromen
In haar dromen wordt ze een adelaar,
vliegt over torens, zweeft urenlang over
zilveren zeeën, ziet mensen onder zich
dansen op pleinen, doet angst vervliegen,
landt in de kruin van bomen en speurt
de horizon af naar ongerepte schoonheid
in klanken en woorden, in vormen en
kleuren die haar doen zinderen van geluk.
Tot de dageraad haar wakker schudt, ze
weigert haar ogen te openen, niet te voelen
dat ze niets voelt, nauwelijks ziet, zonder
smaak en geur leeft, niets er meer toe doet.
Verwoed verlangend naar vrijheid in
perfecte gewichtloos. Verlost te worden
van de realiteit waarin haar verlamde lijf
en slopende vermoeidheid haar doet wensen
nooit meer wakker te hoeven worden.
Conny Lahnstein
26 februari 2023
Afasie
Met grote gebaren vertelt hij over
zijn reizen, over het schip waeop h
Ddfi lkjn deptna don aer vn dirte kw
en over de golven voer mte e et en aa
flewt geloes te opzer waak te dols. Op
vadet kloerde hod mes bn daaar Japan.
Ddr fleelll opdekel, vill wraa vill, min
hersenen vill, flaas kelaasj coma, flun.
Hij samen beddone ene dragde belk volp.
En lacht omdat hij er nog is, de clou
elk moment over zijn lippen gutst.
Conny Lahnstein
10 februari 2023
Kortetermijn
Ze rookt, staart tv zonder geluid, kijkt verbaasd naar
mij op alsof ik onaangekondigd ben binnen gekomen,
terwijl ze na de bel de deur voor me heeft opengedaan.
Ze vertelt dat haar leven onmenselijk is, dit land zich
zou moeten schamen voor haar erbarmelijke bestaan,
gedoemd tot de bedelstaf, ze er liever was ingebleven.
De nieuwe wasmachine heeft het voor de zoveelste
keer begeven, de Senseo idem dito, haar pinpas
alweer verloren, de fietsbanden lek gestoken.
Hoe ik heet en hoe oud ik ben, oefent de namen van
mijn kinderen dit keer maar 12 maal, zegeviert het
moment van onthouden, bespot de lelijke namen.
Ze hoeft niet meer te werken en vraagt of dat erg
is, vindt het jammer want ze had nog heel graag,
maar berust erin dat ze tot de sierpaarden behoort.
Conny Lahnstein
10 februari 2023
De idee
Hij is dichter echter zonder inspiratie. Of er
kan worden meegedacht over een nieuw thema
wat vooral diepgang heeft en topzwaar is.
Het grootste boek uit de kast wordt hem
voorgelegd met foto’s in driekleurenprint
van hunebedden en uitgegraven graftombes.
Gesloten wacht het zijn tijd.
Conny Lahnstein
10 februari 2023
Trui
Knotten wol op poten als breipennen,
stoïcijns malend in het weitje achter.
De wollen jassen bestipt in rood en blauw,
als vlooien uit hun spel, verraden de daad.
Mijn handen glijden over je naakte
lijf, voelen de onafgehechte zachte
draden veelkleurig grijs, in gekrulde
en zilveren banen.
Steek voor steek wil ik jou doorhalen,
af laten gaan en ontelbaar herhalen,
tot ik in je kan wonen en wij oud en
gerafeld zijn.
Conny Lahnstein
9-2-23 (herschreven gedicht van 18-11-2016)
Sprekend
Dat ze mij leest, maar niet verstaat als was
ik een vondeling in plaats van haar eigen kind,
ondanks sprekend het gezicht van mijn zuster.
Dezelfde letters scherper uitgesproken,
dezelfde woorden maar in haar eigenzinnige
taal met gewapende betekenissen, en ik
wanhopig zoek naar haar armen en haar
troostende zinnen die mij vertellen dat het
niet erg is dat we elkaar soms misverstaan.
Conny Lahnstein
9 februari 2023
Als het zo isdat mijn moederen het is zodat zij de taalvan haarmoeder nietspreekt waar isdie van mijdan gebleven?
Absent
Voor mijn lief
Het is een kwestie van ademen, en ondertussen
wanhopig tasten naar vragen die antwoorden
geven op deze onmetelijke leegte, de bron
uitgeput, daar waar jij jezelf verloor.
Het zwijgen opgelegd, een blanco vel. Radeloos
mijmeren, inzicht en uitzicht bidden op wat rest,
holle frasen. Mateloos starend tot woorden
omhoog kringelen in onzuivere zinnen.
De magie van de pen en de melodie ineen
abrupt verdwenen. Geduldig wachten tot
het je terugvindt waar je ooit bestond.
Het blijft een kwestie van ademen.
Conny Lahnstein
8 februari 2023
Ontspoord
Dat hij littekens heeft opgelopen
neemt hij voor lief, zoekwoorden
vinden op Google dragen bij aan
zijn persoonlijke ontwikkeling.
Hij gelooft in hem, herhaalt het zonder
stotteren, kansberekeningen staan hier
los van. Op deze plek is het legaal, hier
doet men niet aan wegwerpartikelen.
Dit jaar kocht hij dit, het kweken ervan
is een ander verhaal. Hij kijkt hoe hij ermee
omgaat, ook tijdens de pauzes. Dan zal
hij doorwerken zonder vertraging.
De richting bepaalt het aantal
overstappen zonder eindpunt.
Conny Lahnstein
Trein richting Utrecht
10 januari 2023
Fuck de slingers
Hij is woedend, briest en blaast tot
het schuim op de mond en hij zijn vuisten
balt om wie dan ook te raken,
terwijl ik hem sus als een wiegende moeder,
machteloos zijn pijn voel zoals hij daar
staat, ten ondergaat aan levenslange
rouw om wat hem ooit is ontnomen, niet
aan heeft kunnen ontkomen, veroordeeld
tot het lot om voor altijd dat ene moment te
herhalen waarop zijn toekomst een noodstop
maakte, een hel waarin eenzaamheid zijn
enige weg werd, dagelijks snijdt tot op het bot.
Hij wil niet alleen zijn.
Conny Lahnstein
4 januari 2023
Vriendelijk
Het zijn de buren die elke dag om klokslag
tien aanschuiven voor de dagelijkse bak troost.
Voor het behoud van de goede sfeer is er
altijd iemand van het zorgteam aanwezig.
De koffie wordt doorgeschoven, de kopjes
zonodig van suiker en melk voorzien. De koek
is op rantsoen, de schallende radio wordt gedimd,
de te felle zon buitengesloten.
Hij kan zijn lachen niet houden terwijl zij in het
luchtledige staart. De ander schuifelt van deur
tot deur, hijst zijn veel te ruime broek op. Roept
dat hij niet terugkomt, maar wil nog wel een kop.
Tot het vijf voor is, de tafel wordt afgeruimd, de
natte dweil strepen achterlaat op de tafel, kopjes
in de vaat, de suiker en melk bijgevuld, en ze
hun eenzaamheid weer opzoeken, want
echte vrienden worden ze niet.
Conny Lahnstein
4 januari 2023
BuurtApp
Gelieve alleen te gebruiken bij noodgevallen!
Bij 59 loopt een onguur type, nooit eerder gezien!
Dat is de nieuwe vriend van die meid van 72
Alweer een nieuwe vlam? Oké, weet ik dat ook weer!
We zijn deze week op vakantie!
Dat is vast een noodgeval
Dan kunnen jullie ons huis in de gaten houden.
Ken je geen alarminstallatie aanschaffen, je bulkt van de poen!
Wie gaat er binnenkort naar de Lidl en kan voor ons wasmiddel kopen?
Noodgeval? Heb je weer te veel gezopen mafkoter!
We hebben allebei Corona, kloothommel!
Sorry…
Ik zou heen gaan. Wat is het merk?
We zijn terug, is er nog iets spannends gebeurd?
Nee, lekker rustig toen jullie weg waren.
Die met een roze dop, kleur.
Vanavond bbq op 88, gaat er iemand naartoe?
Nee we zijn vegetarisch.
Ben je bang dat je jezelf niet in kunt houden dan?
Nee, we hebben een hond.
Weten jullie waar V&D nu zit? D’r zit nu iets anders in.
Die is toch failliet?
Huh, en nu?
Vervlogen tijden, allemaal zakkenvullers die lui.
Ik stap eruit, alleen maar onzin hier!
Eindelijk….
Hoezo?
We krijgen het er benauwd van.
Toedeledokie!
Krijg de pip!
Neem nog een borrel!
Wij houden het bij de antibiotica.
Conny Lahnstein
4 januari 2023
Advent
Die donkere nachten breken de dagen, malend om wat hij
verloor, zijn allerliefste, tergend eenzame dagen verleiden
hem te verdrinken in vergetelheid, tot droesem doet duizelen.
Ze kan niet gezellig zijn, verlangt naar zijn innige omhelzing,
zijn onmogelijke armen, afwezig ondergaat ze de dagen,
grijpt elke onvolkomenheid aan om haar last te verzwaren.
Elke dag herhaalt hij de belofte, dat ze hem komen bezoeken,
legt zich steeds vaker te ruste om de langzame tijd te doden,
draait zijn zoveelste shaggie, wetend dat hij in rook zal opgaan.
Conny Lahnstein
1 januari 2023
