Schrappen

Schrappen

De woorden vloeien uit de dichter zijn pen, terwijl 

zijn vrouw bepaalt wat die avond op tafel zal 

komen. Het is geen vetpot. Haar baas neemt 

vertwijfeld de financiën nogmaals grondig door.

De woorden herlezen, gewikt en gewogen. Het 

diner gecheckt op arme koolhydraten en vezelrijk, 

de loonlijst op alfabetische volgorde qua aanvang 

contract in één druk op de knop geschikt.

Gelijktijdig vangen zij aan te schrappen: in één 

pennenstreek de overtollige woorden, 1 kilo 

winterpenen, haar naam gedeleted van de 

loonlijst. En ondertussen gaat de zon onder.

Conny Lahnstein

4 juni 2019

Wachten

Wachten

Het heeft tijd nodig zoiets, dat is wel

duidelijk. Zij knikt en beaamt dat het

nog wel even zal duren voordat het

voorbij is. Samen staren ze naar buiten,

het wachten moe. 

Het heeft tijd nodig zoiets, het zal nog

wel maanden duren. Ze had het nog 

zo gezegd, het zou lang duren, dat staat

ervoor en daar moesten ze rekening 

mee houden.

Ze wachten zonder geduld, wachten tot

het over gaat. Tot het tij keert, tot alles

weer zijn gangetje gaat zoals voorheen.

Zij staren naar buiten, tot ze moe zijn

van het wachten.

Het heeft tijd nodig zoiets, dat is wel

duidelijk.

Conny Lahnstein

4 juni 2019