Onbesproken muren
Nooit eerder heb ik woorden toegewijd
aan stenen, gebouwen waarbinnen
mannen en vrouwen hun stand ophielden,
bier gebrouwen of steen gehouwen werd
van dageraad tot vastberaden avondklok.
Nooit aan kinderhoofdjes van eeuwige
straatjes, noch aan klokkentorens of een
smederij. Geen stenen ruines of kantelen.
Afgebrokkelde of gemetselde torens, zwaar
van gemangelde en gehavende woorden.
Maar wel die van bemoste paden, druk
kwetterende eenden in een slotgracht,
immer gevoerd door een tijdloos kind. Muggen
dansend in het tanende avondlicht, een Vlier
lonkend van bes naar hongerige gevleugelden.
Knoestige wilgen, elk seizoen weer uitgebot
en geknot, gebogen tot oude bekenden en
overhangend aan stil water. En in de verte
een ommuurde stad, rumoerig florerend of
getergd door dood en verderf,
even ontvlucht door gewone mensen,
zoals als jij en ik, mijmerend op een bankje
aan het rimpelend water. Woorden zwijgend,
als was niets van belang.
Conny Lahnstein
5 september 2016
Monumentendag Alkmaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten