Zij
verscheurt zichzelf
tot
onbeduidende snippers,
verwaait
tot sneeuw op
de daken,
verteert tot
het
nietigste niets.
Zij wil
niet opnieuw,
niet
omkijken of
voelen. Zij
wil het
niet weten.
Morgen
misschien
opstaan en
openslaan
als een
klaproos
in de berm
en
huilen in
de regen.
Conny
Lahnstein
17-4-2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten