Vleugels

Vleugels

Ergens ben ik afgehaakt, heb ik doodse

beelden het zwijgen opgelegd, verliet ik

het strijdtoneel, want zoveel is teveel.

Ergens ben ik gestrand, aanbeland in een

tuin vol vogels, zaaide ik mooi weer en zette

ik mij te ruste op het zingende bankje.

Daar heb ik gewacht op bloesem, het gerijpte

fruit, vlinders uitgezwaaid en de dode takken

gesnoeid, tot de storm in mij was geluwd.

Daar ben ik ontwaakt, heb ik gesponnen draden

ontrafeld, de ogen geopend, mijn vleugels

gestreken, en ben ik vervlogen in het moment.

Conny Lahnstein

7 maart 2018