Elementen
Er hangt grijs in de lucht. Het helm,
getart door rukwinden, lijkt niet te
temmen. De golven doorsneden door
voortgetrokken vliegeraars, rollen in
duizenden schuimende bellen uiteen.
Ik waad mijn voeten, week de wieren
en al wat bekleven is los. De wind
verwaait mijn bezwaarde gedachten,
laat zijn wat het is.
Wij kijken tot de zon onder gaat, lossen
op in vlammengloed. Heffen het
glas op wat achter ons ligt en
komen gaat.
Conny Lahnstein
Nautilus, Egmond aan Zee, 20-7-19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten