Pergamijn

Pergamijn

Zij praat mijn richting uit. Ik kijk achterom 

en gebaar haar of ze mij bedoelt. Ze komt hier

elke week, zegt ze, koopt appels, sla, bananen.

Terwijl hij de marmeren trap afdaalt, 

loop ik naar boven. Verrast begroet hij 

mij als waren wij ooit goede vrienden.

De straten en huizen komen mij bekend

voor. Toch was ik hier nooit eerder. Een 

vrouw zwaait vanachter gesteven vitrages. 

Het fotoalbum valt open, ik herken de 
gezichten, streel ze zachtjes met mijn 
vingertoppen en besef dat ik ze nooit 
meer zal tegenkomen.  

Conny Lahnstein

Mechelen 22 november 2019