Spiegel
Om steeds weer in herhaling te vervallen,
steeds weer dezelfde weg te moeten nemen.
Het spiegelgladde water opnieuw te doorwaden
als was er nooit iets gebeurd, blindelings.
De terugblik overbodig. Verlies went nooit.
Het nestelt zich in al mijn poriën zonder mij
te verlaten. Ik praat tegen je, stel de vragen.
Je antwoorden hoor ik zonder stem. Ik knik.
Je hebt gelijk, altijd gelijk, omdat je niet meer
bent. De fles is gesloten, je geest op sterk
water gezet. En ik geloof je, hoor mezelf, lees
mijn gedachten, want je bent er nog. Nog wel.
Zolang ik je besta.
Conny Lahnstein
Zaterdag 2 april 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten