Mondwater
Op verzoek van E.
Hoe vaker ze de kamer inloopt
hoe meer het ruikt naar drek.
De vensters moeten open.
De dagen net zo zwart als de
lange nachten, ze wil niet langer
wachten op de dood.
Ze laat alles lopen zolang het loopt,
verlangt niet meer naar het verleden
of naar wat komen gaat.
Hoe vaker men haar bezoekt, hoe
liever ze zich omdraait als een
foetus in haar bevuilde bed.
Haar handen tussen haar benen,
tanden op het kastje, haar
droge mond gapend open.
Conny Lahnstein
24 september 2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten