Wezenlijk

Wezenlijk

En als je wereld dan 1 tel stilstaat

je ogen opent in een wereld die je

niet herkent, herinneringen verteld

moeten worden door onbekenden,

beeld voor beeld opnieuw ingeprent,

je niet weet hoe de dingen heten, wie

je werkelijk bent en waar je was gebleven, 

als een onbeschreven blad waarop woorden

opnieuw moeten worden gespeld. 

En dan een toekomst te bouwen zonder 

verleden, zonder verdriet, vreugde of pijn. 

Je leven leeft met halve waarheden en 

ingekleurde beelden die niet de jouwe zijn.

Wie ben je dan in wezen?

Conny Lahnstein

2 juli 2024

Sluier

Sluier

Razendsnel fladdert het voorbij, 

vrolijk wapperend, zonder besef

van dreiging, alleen zichtbaar 

voor hen die erlangs gaan.

De verantwoordelijkheid om te duiden 

groeit, risico’s worden genomen om het 

bij te houden, de toegestane snelheid 

wordt overschreden om te redden.

Te redden van verwarring en 

verscheurdheid, rafelend tot 

pluizige draden, het weeftouw

meedogenloos ontkend.

Dat het stopt, een deur opent

en het vol spijt door onoplettendheid

in de handen wordt genomen

als voorteken van dreigend onheil.

Conny Lahnstein

29 juni 2024

Gaten

Gaten

Het zijn de gapende gaten ertussen, die
hem bij de strot grijpen, elk moment een 
draaikolk kunnen vormen, hem opzuigen
en meesleuren de diepte in.

Het gebrek aan houvast, balancerend
tussen zijn en geweest. De gedachte dat 
elke misstap fataal kan zijn, of nog erger, 
een leven lang rouw over wat verloren werd.

Erop is een uitdaging, het zweet uit alle poriën, 
maar eraf is een taak van leven op dood.

Nooit meer te hoeven afdalen.
Nooit meer erop.

Hij neemt voortaan 
de lift
.

Conny Lahnstein

29 juni 2024

We zoeken het op

We zoeken het op

Of het dunner wordt of niet is de vraag,

terwijl monden worden leeggegeten,

de tijd lijkt te vliegen, hij zelfs nog voor hij

pianoles had sleutels beheerde.

Niet dat het veel dunner wordt, dat

wil hij best begrijpen, maar dat het niet 

dikker wordt, zelfs als ze in contact blijven,

zelfs als hij het zou willen. 

Dat het niet meer stolt, busjes niet meer

stoppen, ze zich verslikkend in een olijf 

beseft, dat het niet als limonade zal 

stromen, wel moeite heeft te helen.

De zon rolt naar beneden 

Conny Lahnstein

24-6-24

Antenne

 Antenne

Voor pap (1934-2020)

Natuurlijk herinner ik de dagen waarop

je het pannendak beklom, de hemel

afspeurde naar andere talen, het beeld

ruisend, en wij schreeuwend  je richting bepaalden.

Tot het scherpstellen van dans, muziek

en ander werelds vermaak met gezamenlijk

goedkeuren, bijna volmaakt op het scherm

verscheen maar net zo hard weer verdween, 

je weer draaide en keerde, afstemming

zocht op geheime frequenties, 

het universum vervloekend, en 

uiteindelijk de aftocht blies. 

Het was zomer, de mussen vielen van

het dak, maar in huis bleef het sneeuwen.

Conny Lahnstein

16 juni 2024

Onbekende

onbekende

rimpelende  huizen weerspiegelen 

in de gracht, stille bomen 

dwarrelen over de verlaten boten

de straten stil, een verdwaalde kat

het laatste avondlicht weerkaatst 

in donkere ramen

een huivering, ogen die mij volgen,

verwrongen schaduwen vanachter 

een halfgesloten gordijn

tot ze zwaait

me even gekend voel

in deze vreemde kille stad

Conny Lahnstein

3-4-24

Oorsprong

oorsprong

diepe voren betreden een vloedlijn

woorden verhinderen het arriveren

gerucht alom

de poppen dansen

golven verstillen

vermolmd hout mijmert

verlaat het alledaagse

tastbaar de korrels zand

een vergezicht naar

de kiem

Conny Lahnstein

2-4-24

Uitgelaten

uitgelaten

het laat zich niet langer aanlijnen

door jassen en mutsen

de bal in de achterzak

werpt een blik 

de wind is sneller

dan rul zand

het spat de tanden bloot

een staart schildert 

lachend de horizon na 

Conny Lahnstein

2-4-23

Bevangen

bevangen

alen verhullen zich 

in dijhoog water

doorwaadt het schuim

de immense leegte

doet de adem stokken 

drijft hem terug

meeuwen scheren geluidloos 

wolken verstillen

de haak naar weleer

voortaan een heimwee

Conny Lahnstein

2-4-24

Uitwaaien

 Uitwaaien

het zijn er twee

de lijnen gekruist

dartelen synchroon de tijd vooruit

het ritme kuierend

niemand spelt hier zinnen, 

gedachten verwaaien de tijd

in mijmerende voetstappen

schuim spat op

natte tenen en

vacht

Conny Lahnstein

2-4-24

Strand Egmond aan Zee

Grens

Grens

laat ik los dan

laat ik mijzelf los

nu het tomeloos brand schreeuwt

dwepen met sterven is

gevaarlijk, beneemt het recht

tot medeleven 

rooft mijn hart

zonder spijt

Conny

2-4-24

Vertier

Vertier

Onder het kabbelend dak

hervinden gevulde glazen hun leegte

onrust verlaat gedwee de kust

grillig zand delft het onderspit

wagens verslepen af en aan onderkomens

tot tijdelijk verpozen, vreugde,

heimwee in het verschiet

oranje vleugel een ondergaande

zon, maar met de wind mee

Conny Lahnstein

De Uitkijk Egmond aan Zee

2-4-24