Verteren

Verteren

Je vleugelt langs gesloten

deuren en geblindeerde ramen,

waant jezelf tot schim. Het kluister

maant tot ontluistering, angst en

wantrouwen. Ze omlijsten je holle

oogkassen, tot aangeschoten wild.  

Ik sus je, wieg je in mijn verlamde,

onmachtige armen.

Ik mis je.

Je koestert de vogels in de

hermetische tuin, mijmert in

gezetelde wakers van verweerd

hout. Het gras, de gladgeschoren

getuigen van twijfel en wanhoop. Van

gevederde onschuld en sigaar. De

as getikt tot achterhaalde klok

van bevroren tijd.

Ik mis je.

Verteerde symbolen op verschoten

muren, je tast ze tot mystieke

woorden, ontrafelt ze dolend tot

schijngeboorte. Je eigen goden

struikelend over inkt op verfomfaaide

vellen papier. Je voeten dronken zwalkend,

je hoofd verdampend. Ik volg je,

in elke komma en adempauze.

Ik mis je.

Conny Lahnstein

Olvendijk 18-6 t/m 5-11-2015

27 juni 2016