Gebroken vingers
Voor mijn lief.
Dozen
gevuld met herinneringen
in duizenden
woorden inkt, foto’s
vergeeld en
krom getrokken tot
vergeten wezens,
wezenloos tussen
doosjes
in doosjes vol kleinoden,
verheven
tot tijdloze schatten.
Daarin de
vogels, verteerd en verweerd,
de oude
speelgoed viool in navenant
geravelde
kist. Ik wist de rituelen
handen,
maar onbeschermd, kaal
en
kwetsbaar broos. De haast liet
mij
begaan, de doos gesloten tot
aan het
andere huis, op die andere
plek.
Ondanks, de vingers gebroken,
het wit
van aarde verbrokkeld. Van
hun voetstuk
ontbonden, de palm
verminkt.
Ik heb ze teder verbonden,
in zwart
gedoopt tot nieuw leven
door jouw
gewekte ogen.
Conny
Lahnstein
14
oktober 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten