Zuiver
Dit is
zo’n dag dat de wolken zich
beraden,
de ragfijne draden van
ontkenning
ontrafelen. De zweem
van
berouw uit mijn kleren zwaait en
verwaait
tot onvolkomen kluwens
in
toetsen gouden zonlicht, tot hoogte
geblazen,
het roestig blad verknispert
tot een
generfd skelet. Ik weet mijn
littekens
te vinden, sus ze tot berusting.
Kus elke morgenstond
tot leven
en vergeef
mezelf.
Conny
Lahnstein
2 oktober
2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten