Voortvluchtig

Voortvluchtig

Is dit wat je zoekt, vroeg ik, terwijl ze

naar het werk keek waar ik die nacht

nog naarstig de laatste hand aan

had gelegd en nu hing in een galerij

van schijnbaar gelaten afwachten.

Het was het helemaal, gebaarde ze

onrustig, de draden die het wezen

verbonden, de sprong was precies

die ene sprong die zij ooit zelf had

willen maken, maar nooit gedurfd,

misschien ooit.

Het is mooi, herken me, het zou haar

leven verrijken, het stukje geluk brengen

dat net ontbrak. Ze bleef lang staren,

haar tranen stroomden zag ik, liep ervan

weg en keerde terug, kon het niet laten.

Los van de kleur is het geweldig,

verzuchtte ze uiteindelijk, maar het

past niet bij de rest, het zou misstaan,

de vibe verstoren. Dat oranje net

teveel, en het groen is anders groen.

Recht ging ze, maar de handen diep

in de zakken. Op de drempel bleef ze

staan, draaide nog een keer vluchtig

het hoofd in de richting van mijn

'Perfect Imperfection' en vertrok.

Ik rilde

Conny Lahnstein

5 november 2016