Avances
De
zaterdagen zijn de langste,
trekken
loom hun spoor van leegte.
Hij staart
grauwe sluiers op ramen, de
klok verhaalt
het zoveelste loze uur.
Zij sprak
vloeiend Italiaans, liet alle
klanken
dansen op haar rood
gestifte
lippen. Hij herinnert zich hun
eerste
blikken, verstrengelde handen.
Haar ring
ligt onaangeraakt op
het houten
dressoir. De kat zoekt
zijn blik.
Hij staat op, het is laat. Het
weer staat
op omslaan, morgen.
Conny
Lahnstein
3 augustus
2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten