Fluistering
Het zou een vlinder mogen zijn
die in een oogwenk dartelend mijn
aandacht trekt, als een soort van teken
van leven, voor heel even maar.
Het zou een zuchtje wind mogen
zijn, die mij zacht influistert dat het
goed is zo, die me geruststelt als de
wolken zich donker samenpakken.
Dat hij er als het ware toch nog zou
zijn en ik verrast kon glimlachen. Hem
weer voor me te zien, zoals ik hem weet,
voor even voel, zoals ik me hem herinner.
Conny Lahnstein
1 oktober 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten