Daverend
Behendig balancerend over de zijlijn van 
haar bestaan, weigert ze mij te verstaan, 
klautert hoger en hoger tot ze uitkijkt over 
haar wereld, vanuit haar vertakte troon,
tot zij abrupt de diepte beseft en mij 
jammerlijk toeroept dat zij buiten spel 
staat, angst haar om het hart slaat, 
de weg terug een brug te ver. Eerst op 
de tast naar vaste grip en in neerwaartse 
spiraal als een volleerd acrobaat naar 
beneden dribbelt, dan de laatste sprong en 
met fier vendelende staart van opwinding 
de overwinning zegeviert.
Conny
28-2-20
Voor Got’Cha