Geschonden
Hij ontcijfert handschriften, speurt in stoffige
laden naar verschoten manuscripten. Zijn hart
maakt een sprongetje als hij doordringt tot de
diepste zielenroerselen van de schrijver,
huppelt een rondje.
Ze kijkt op en prevelt woorden, alsof ze
een liedje zingt zonder klanken, beschrijft de
ochtendschemering in gedempte kleuren en
verdwaalt in het weidse landschap. Herinnert
zich zijn glimlach terwijl zij zich van haar
ruisende jurk verlost, haar ontblote lichaam,
hun wapperende haren. Gerammel doet haar
verstijven en schuift de lade vluchtig dicht.
Ademloos bestudeert hij de envelop, de
sierlijke krullen, de inkt nat weggeschoven, de
antieke opener. Zij kijkt hem aan vanuit een ver
verleden terwijl hij haar wond weer open rist.
Conny Lahnstein
22 februari 2020
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen