Zo’n dag
Ze zegt dat het niet past, dat het niet de hare is.
Een kattenbrok doet haar rolstoel slippen. Er wordt
gezaagd in de tuin, de schijven vallen. Het is
herfst zeg ze, terwijl de ander constant rondjes draait
om zijn as. Twee suikerklontjes met melk graag.
Op haar deur lees ik ‘thuis’ en iets over sprookjes.
Te bang dat ze hier niet langer mag wonen. Haar hoofd
gloeit van het alles te moeten onthouden, omdat ze
steeds vergeet. Ze zouden erachter kunnen komen.
De volgende shift wordt afgelost, niemand gevallen
vandaag. Wel een zieke, de tests liggen klaar. Kranen
worden doorgespoeld. Het regent te hard voor een frisse
neus. Een ambulance rijdt voor. Niemand weet waarom.
We houden u op de hoogte.
Alleen hij wist ervan. Ze was al langer in de war.
De nacht valt met
de laatste zuchten.
Conny Lahnstein
15 oktober 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten