Dromen
In haar dromen wordt ze een adelaar,
vliegt over torens, zweeft urenlang over
zilveren zeeën, ziet mensen onder zich
dansen op pleinen, doet angst vervliegen,
landt in de kruin van bomen en speurt
de horizon af naar ongerepte schoonheid
in klanken en woorden, in vormen en
kleuren die haar doen zinderen van geluk.
Tot de dageraad haar wakker schudt, ze
weigert haar ogen te openen, niet te voelen
dat ze niets voelt, nauwelijks ziet, zonder
smaak en geur leeft, niets er meer toe doet.
Verwoed verlangend naar vrijheid in
perfecte gewichtloos. Verlost te worden
van de realiteit waarin haar verlamde lijf
en slopende vermoeidheid haar doet wensen
nooit meer wakker te hoeven worden.
Conny Lahnstein
26 februari 2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten