Interieur

Interieur

Hun katten nestelen zich naakt op mijn

schoot. Ik aai mezelf kalm in het ritme

van zijn tergende woordenstroom die

onophoudelijk blijft komen. 

Zij gaapt zichzelf vurig, haar haren gloeien.

Minachtend slaat zij hem gade, kijkt liever

tv. Het interieur klopt precies bij zijn zwartgallige

humor, van een afstand vlekvrij.

Er is geen hond die zijn relaas begrijpen

wil, de oren plat. Zelfs de zoon mijdt het

banale rumoer en zoekt zijn besloten kamer

in plaatsvervangende schaamte. 

Wij verlaten het huis geruisloos 

en verwaaien

Conny Lahnstein

16 februari 2017

www.connylahnstein.blogspot.nl

Barrière

Barrière  

De jongen met de handen voor zijn oren gilt de

leegte horendol, holle ogen draaiend om hun

as. Tot zij hem reacht aankijkt en zacht verlost.

Hij is niet romantisch. De keren dat hij van me hield

zijn op één hand te tellen. Mijn leven is niet meer

dan twee minuten liefde op het eerste gezicht.

Soms moet je het laten komen zoals het komt, de

angst kan altijd nog. We reizen door de tijd tot we

worden bevrijd van ons eigen gekozen isolement.

Conny Lahnstein

16 februari 2018

Onderspit

Onderspit

Uiteindelijk zal tijd de schepping

achterhalen, ons laten verdwalen in

hopen zand, waar wij doorheen

kunnen kruipen en al waar we

ons nog aan durven vastklampen. 

We proberen ons vege lijf aan de

laatste strohalm te redden, duwen

en strijken alles glad tot op de door

ons bepaalde plek. Volhardend

schikken wij alles naar ons eigen lot.

Tot het water in eeuwige vloed ons

aan de lippen stijgt, geen weerwoord

meer heeft. Wij vliezen tussen onze

tenen herinneren en gewichtloos tussen

de golven verdwijnen. Geen glimp, dan

alleen de opgestoken vinger in het niets. 

Conny Lahnstein

30 januari 2018

Figurant

Figurant

Akte I

Zij grimeert zichzelf dagelijks tot

een beter personage. Repeteert

grondig haar oneliners. Spiegelt

zichzelf tot verleiding in oogopslag

en mimiek - de anticlimax heeft

sluwe ogen - om schijnbaar naturel

haar stomme rol te kunnen spelen.

Interlude:

De buurvrouw op nummer 8

zingt ongeneerd ‘With one look’ van

Andrew Lloyd Webber onder de douche.

Akte II

Zij begeeft zich voornamelijk tussen

veilige coulissen. Nooit verschijnt zij

ten tonele zonder rekwisieten, perfect

naar de laatste trend geschikt. Het felle

daglicht – zoeklicht van oneffenheden –

zoveel mogelijk gemeden. Alleen applaus

wist al haar onzekerheden weg, voor even.

Interlude:

De buurman op nummer 4 draait

‘Spiegel im Spiegel’ van Arvo Pärt.

Epiloog:

Dit was geen klucht maar een tragedie

met in de hoofdrol een dubbelrol.

Conny Lahnstein

26 januari 2018

Meetlat

Meetlat

Steeds na het afstrepen speurt zij de

horizon af naar mannen, de woest

aantrekkelijken, houdt haar meetlat

nauwkeurig langs hun profiel.

Zij bespiedt haar afkalvend

bestaan, is voortdurend op jacht.

Geketend aan lijflijk verlangen,

getekend door begeerte.

Koortsachtig wendt zij zich tot orakels,

op zoek naar rust. Zij bieden uitkomst,

maar beletten haar niet in haar steeds

dieper gegraven valkuilen te verdwalen.

Conny Lahnstein

15 januari 2018

Dreiging

Dreiging

Eerst waren het tegels met

grijs gemarmerde vegen

totdat monden en ogen

verschenen, klaterende

watervallen, valse honden

en kwade blikken. 

Voortaan liep hij op zijn 

tenen de badkamer in

bang om te worden gegrepen

of verdrinken in de 

diepe wateren die het

op hem hadden voorzien.

Voortaan waste hij zich 

in het donkere keukentje.

Dan nog liever de schim 

van een zwarte kater voor 

het afgeplakte raam.

Conny Lahnstein

1 december 2017