Luchtig
Vandaag kijk ik met jouw ogen.
Struin de paden af, overweeg de
Meidoorn, het stille duin.
Verplaats
mijn voetstap naar verder.
Het kind legt kralen in rijen en
golven tot vogels. Sorteert haar
kleuren zorgvuldig. Gestreken
vormen ze een geheel. Ik kus haar
haren tot weerzien, zij verblijft
stil
waar zij is.
Tijd herroept tot heden. De
zwevende meeuwen laten zich voor
even vangen, totdat de lucht weer
blauw is en onmetelijk leeg.
Conny Lahnstein
7 januari 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten