Ijsblauw
Tot het donkere water gaan we,
volgen de verloren voetafdrukken.
Je wandelt voor me uit, vergaart
woorden uit elke windvlaag,
herrijgt
ze tot glooiende duinen.
Als hij langskomt zoekt hij naar
schatten. Ordent ze totdat het
raakt
vanuit elke ooghoek bekeken. Het
laat niet meer los, intrigeert en
vraagt om herhaling.
Mijn mijmeringen laat ik achter,
verzamel gedachten. Je tuurt me na,
ik voel het tot aan de laatste
rimpeling.
Conny Lahnstein
7 januari 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten