Gewaar
Het kiert in ooghoeken, wandelt
met me op, op rode schoenen,
flart ongevraagd het neusgat in
of zwermt achteloos voorbij.
Spreekt onverstaanbare
woorden, slaat gade door
vreemde ogen, raakt rakelings
neuriet een bekende melodie.
Verzet de tijd, verstapt zich, fluistert
onhoorbaar. Gebaart en kijkt op,
doorbreekt de onafgebroken ruis
het ene moment, waarop alles
verstilt
Conny Lahnstein
7 november 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten