Voor Mam
Zonder zwaartekracht was ze blijven
zweven, was ze op die dag niet
oververmoeid van boven naar beneden
geroetsjt. Met blauwe billen en bleek
gezicht, aan ‘t bed haar 5 huilende kinderen.
Zonder zwaartekracht was ze blijven
zweven, net boven het aardoppervlak,
terwijl ze voor ons optrad in de huiskamer,
haar tegendraadse pasjes danste, op haar
tenen, maar nooit in de maat.
Ze draagt de tijd gewichtig op haar schouders,
ze trilt ervan. Het inwendig verzet tegen
onrecht, het gekwetste kind, het zwoegen
en ploeteren, het tikken van de breinaalden,
elk dubbeltje weer om.
Zij heeft geen vleugels nodig, Leeft nuchter
de realiteit van alle dag. Als een
weerbarstige
puzzel legt zij de stukjes. Eenvoud siert haar
handschrift. De geschreven letters kloppen
niet, maar wat deert het…. haar liefde altijd.
Conny Lahnstein
27 april 2016
