De Boodschap
Ze staat er weer, nog grauwer
dan eerder, ik verbeeld me het
dorp waar ze vandaan kwam,
net zo uitzichtloos als de dag
die ze zwijgend toeknikt
Ze staat er weer met het nieuws
van haar straat, groet mij
onhoorbaar
verlegen, alsof zij een engel, de
mensheid reddend van haar zoveelste
voorspelde ondergang
Haar zandkleurige huid verraadt
haar ontheemde ogen, overtuigt
mij niet van de inhoud van haar
boodschap, het muntstuk in mijn
tas
was bij voorbaat haar aalmoes
Ik laat mij redden door haar
schaamte
de rok versleten door weer en
wind
haar armen de kranten omklemd
als was het haar verloren kind,
haar jeugd, haar zinloze
toekomst,
en toch:
‘Goedemorgen mevrouw’
Conny Lahnstein
8 september 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten