Genadeloos
En op de zesde dag
schiep Hij de Mens, om
zich vervolgens op de
zevende dag te ruste
te leggen in de veronderstelling
dat alles goed was.
De zevende dag, de dag van
Verzaken. Geen aandachtig
luisteren, geen lankmoedig
koesteren, noch snoeien,
maar gelaten verwilderen
tot uitwas, tot oog om oog.
De tand des tijds deed het
toornig oog tieren als een
amechtige poging zijn imago
te handhaven. De Mens
– kroon op Zijn Schepping –
los van God, onwillig door
eigen ingeblazen Wil.
Om tot meerdere glorie
van zichzelf, af te glijden in
verdeel en heers, slikken
of stikken. Zijn eigen onderspit
delvend, angstvallig zwervend
in het doolhof van ongrijpbaar
geluk.
Wanhopig kijk ik over mijn
schouder, maar vervolg mijn
weg - ondanks -
en herinner me.
Conny Lahnstein
Alkmaar, 1 november 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten