Inhoudelijk
Stapel de mappen vol
oneindige woorden,
gerangschikt in tijd
op de hoogste plank
Ik wil de zinnen weer
begrijpen, reik naar mijn
lezen, maar mijn handen
zijn zo traag, zij moeten de
tijd. Zij wachten, verteren
ingehouden het
weerbarstige verleden.
Zolang, tot zij de
woekerende woede
geduldig kunnen wieden.
Daar staan zij, de wachters
op rij. Ik staar ze tot
vergeelde bladeren, om ooit
dwarrelend los te laten.
Conny Lahnstein
18 december 2014, Alkmaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten