In ogenschouw
Het
onophoudelijke ruisen
van
de zee. Het suizen van
de
noorden wind langs mijn
oren.
Het helm wuivend door
elk
jaargetijde als wiekende
vogelveren.
Met argusogen
struin
ik de schoonheid, vergaar
ik
elke klank en kleur. Proef ik
het
zoute verleden tot heden.
Speur
ik het verborgen leven.
Kalf
ik langzaam af als het
zilveren
duin, rustend op een
bankje
en keer ik terug, telkens
weer,
om met haar te vergrijzen.
Conny
Lahnstein
30
januari 2017
Woudweg
t.h.v. bankje BE30 Bergen aan Zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten